Zijn bolle, blozende wangetjes sprongen bijna uit zijn gezicht. Parelende zweetdruppels baanden zich een weg naar beneden, als waren ze regendruppels die landen op een fruitboomgaard na een zwoele zomerdag.
Heel even zomert het en meteen staan kinderen in bloei.
Ze klauteren zich een weg door de tuin. Kriskras langs de eerste bosjes paardenbloemen, voorbij distels en dwars door herboren grassprieten. Het gras lijkt alleen maar groen door het stiekeme mos maar dat deert niemand.
Als ik hem over z’n rode bol aai dan plakt zweet aan mijn vingers. Zijn haar piekt omhoog als was het een steeltje van een appel. Zijn knieën zijn nu al een landkaart van schrammen. Zijn bril staat wat scheef op zijn neus, met daaronder twee bonzende wangetjes, net rijpe appeltjes.
Zijn sappige lach maak het plaatje af.
De televisie loenst eenzaam vanuit de woonkamer van achter het 4 seizoenglas naar buiten. Het beeldscherm verbleekt bij de zon. Wie geeft er nu nog om pixels als stippen van een lieveheersbeestje je verwonderen? Ga weg met je flitsende Netflix als buiten de zon je verblindt bij het lanceren van een frisbee.
De oudste schommelt zich suf, de jongste terroriseert de glijbaan. Een zoemende grasmaaier bromt zich op gang. Fietskettingen worden gesmeerd en versnellingen geschakeld. De weekendkrant vraagt om gelezen te worden. De zon zont er op los.
De wereld draait gezapig rond z’n as, opgeladen door de eerste schijntjes zonne-energie.
’s Avonds landt de donkerte. Koude overspoelt warmte als vloed. Behalve op één plekje. De wangetjes van mijn zoontje gloeien als lava. Hij ruikt naar zout zweet en ziet grasgroen. Zijn tank loopt leeg en als een zonsondergang aan de horizon, zinken zijn oogjes naar beneden.
De stippen zijn geteld, de distels zijn plat getrapt en de paardenbloemen geplukt.
De eerste zomerdag van het jaar is uitgespeeld.
bliksem 
Plaats een reactie