Ouderschap
-
Hartje
In ons gezin hebben we een klein maar fijn gebaar als we een nerveuze dag voor de boeg hebben. Toen onze oudste een toets op school had, was ze nerveus. En wij dus ook. Mijn vrouw kreeg het idee om een hartje op haar hand te tekenen. Zo kon ze aan ons denken tijdens de Continue reading
-
Mijn fietsende zeekapitein
Z’n haar piekte door zijn fietshelmpje alsof hij een Sloveense tourwinnaar was. Maar zijn tred deed denken aan een cyclocrosser, na acht keer Koppenberg. In het diepste van zijn gedachten is hij de snelste, de beste en kan niemand hem volgen. Maar blies de wind op zijn kopje dan hield hij halt, monsterde de wind, Continue reading
-
Handje
De ochtendelijke winterkoude omarmt ons hartelijk als we de deur achter ons sluiten. We zuchten wolkjes en vatten onze expeditie aan, richting school. De jongste zijn mini-vingertjes priemen al snel door zijn wantjes in mijn handpalm. Hij wil een handje. Daarnet stampvoetende hij zich nog kwaad door het huis, teleurgesteld in zijn stomme papa en Continue reading
-
De eerste die nog geen laatste was
Het regende. Uiteraard regende het. Alsof de vakantie nog eenmaal zijn dikke middenvinger toonde na alle stortvloeden en huilde om zijn afscheid. De eerste schooldag verzoop, gevuld met plassen en paraplu’s, en kondigde een nieuw schooljaar aan. Zoals na winter lente komt, volgen schooljaren elkaar op. Totdat alles en iedereen verjaart, ook schooljaren, want plots Continue reading
-
Zijn eerste sportles
Toen hij nog niet geboren was, schreef ik al over hem en noemde ik hem ‘spits‘. Ik doopte hem ook kopman. Ondertussen is hij drie en maakt hij die verwachtingen waar. Weliswaar op zijn eigen manier. Hij is spits: scherp, puntig, fel, scherpzinnig, hevig. Maar ook koppig, zoals een kopman uiteraard hoort te zijn. Ik Continue reading
-
Verrekijker
Je zag het al van ver… Onze jongste zoon moet brillen. Keek hij tv dan kroop hij er bijna in. Riep je van ver zijn naam dan tuurde hij scheel je richting uit. Een driejarige die de wereld ontdekt, heeft nood aan een helder zicht. Ook Columbus vaarde zonder zijn verrekijker verloren. In de brillenwinkel Continue reading
-
Nee
Er zou een extra disclaimer op de verpakking van condooms moeten staan. Meer een waarschuwing eigenlijk: gebruik van dit rubbertje verhoogt je kans aanzienlijk om binnen twee jaar en negen maanden zen te zijn. Dit is hoe die disclaimer er zou kunnen uitzien: Eerst is ‘het’ schattig en lief. Als je een foto neemt dat Continue reading
-
Reality televisie = leven met kinderen
Als mijn kinderen ‘s avonds in bed liggen en ik naar televisie kijk dan valt er mij altijd iets op. Ongeacht naar welk programma ik zap, herken ik wat ik zie op televisie. Of beter nog: het is alsof ik naar mijn eigen leven kijk. Elke keer opnieuw. Toen werd het mij duidelijk. Leven met Continue reading
-
Sportkamp
Rugzak. Pet. Zonnecrème. Koekje. Zonnebril. Check, dubbelcheck, driedubbele check. Het papiertje in mijn handen lijkt wel het belangrijkste boodschappenlijstje ooit. Zonder enige overdrijving. Onze dochter, bijna 5 zomers oud, gaat op sportkamp. Wel honderd keer vraagt ze wanneer het kamp begint. Het kind komt zot. Wij ook. Als je er als kind zelf van proefde Continue reading
-
En toen nam ik ontslag… Shit.
Iets meer dan een jaar geleden veranderde ik van werkplek. De kennismaking met de nieuwe collega’s verliep in het begin moeizaam. De ene kakte los in zijn broek tijdens een videocall en de andere verklede zich de godganse dag als prinses. Mijn bazin viel gelukkig best mee. Wat. Een. Jaar. Maar vooral: Wat. Een. Collega’s. En toch nam Continue reading
hallo
Mijn naam is Pieterjan (’89), papa van Lena (’16) en Lowie (’19), getrouwd met Sofie. Ik hou van lezen, schrijven, sporten en mijn gezin. Stiekem droom ik van een roadtrip door Canada, een teletijdmachine bouwen en wereldkampioen worden.
Momenteel zijn er enkel vage plannen voor het eerste want gebrek aan tijd en talent belemmeren de laatste twee.
Ik schrijf graag. Al jaren op SPORT.Blog over sport. En over andere dingen op Medium, MamaBaas en op willekeurige bierviltjes. Bliksem bundelt eindelijk al die andere dingen.
En ooit, ooit neem ik al dat schrijven serieus.
bliksem 