-
Zijn eerste sportles
Toen hij nog niet geboren was, schreef ik al over hem en noemde ik hem ‘spits‘. Ik doopte hem ook kopman. Ondertussen is hij drie en maakt hij die verwachtingen waar. Weliswaar op zijn eigen manier. Hij is spits: scherp, puntig, fel, scherpzinnig, hevig. Maar ook koppig, zoals een kopman uiteraard hoort te zijn. Ik Continue reading
-
Verrekijker
Je zag het al van ver… Onze jongste zoon moet brillen. Keek hij tv dan kroop hij er bijna in. Riep je van ver zijn naam dan tuurde hij scheel je richting uit. Een driejarige die de wereld ontdekt, heeft nood aan een helder zicht. Ook Columbus vaarde zonder zijn verrekijker verloren. In de brillenwinkel Continue reading
-
Nee
Er zou een extra disclaimer op de verpakking van condooms moeten staan. Meer een waarschuwing eigenlijk: gebruik van dit rubbertje verhoogt je kans aanzienlijk om binnen twee jaar en negen maanden zen te zijn. Dit is hoe die disclaimer er zou kunnen uitzien: Eerst is ‘het’ schattig en lief. Als je een foto neemt dat Continue reading
-
Reality televisie = leven met kinderen
Als mijn kinderen ‘s avonds in bed liggen en ik naar televisie kijk dan valt er mij altijd iets op. Ongeacht naar welk programma ik zap, herken ik wat ik zie op televisie. Of beter nog: het is alsof ik naar mijn eigen leven kijk. Elke keer opnieuw. Toen werd het mij duidelijk. Leven met Continue reading
-
Sportkamp
Rugzak. Pet. Zonnecrème. Koekje. Zonnebril. Check, dubbelcheck, driedubbele check. Het papiertje in mijn handen lijkt wel het belangrijkste boodschappenlijstje ooit. Zonder enige overdrijving. Onze dochter, bijna 5 zomers oud, gaat op sportkamp. Wel honderd keer vraagt ze wanneer het kamp begint. Het kind komt zot. Wij ook. Als je er als kind zelf van proefde Continue reading
-
En toen nam ik ontslag… Shit.
Iets meer dan een jaar geleden veranderde ik van werkplek. De kennismaking met de nieuwe collega’s verliep in het begin moeizaam. De ene kakte los in zijn broek tijdens een videocall en de andere verklede zich de godganse dag als prinses. Mijn bazin viel gelukkig best mee. Wat. Een. Jaar. Maar vooral: Wat. Een. Collega’s. En toch nam Continue reading
-
Hoe mijn job kinderspel werd dankzij mijn kinderen
Het verschil tussen collega’s mét en collega’s zonder kinderen? Dat zie je soms gewoon. Wallen zo diep dat je er hoogtevrees van krijgt. Restjes zure, aangekoekte melk op schouderhoogte. Onuitwisbare Disney stempels op de hand. Of roze papiersnippers & Paw Patrol kleurplaten in de laptoptas die plots gedecoreerd is met roze stickers van het varken Continue reading
-
En toen kakte mijn collega (opnieuw) los in zijn broek
Wauw… Wat een leuke reacties op mijn verslag van de eerste weken op mijn nieuwe werkplek. Niet te geloven dat we een halfjaar verder zijn ondertussen. Iemand solliciteerde voor een plaatsje op ons kantoor. Een andere persoon bood spontaan zijn diensten als HR consultant aan. En nog iemand anders kakte zelf in zijn broek van het lachen. Continue reading
-
Mijn Turkse kapper G
‘Morgen?’ vroeg hij vanachter een kappersstoel. ‘Zondag? Euhm ja, dat lukt eigenlijk wel,’ antwoordde ik. ‘Ten hour thirty?’ ‘Half elf? Ja, perfect.’ ‘Shalam, man!’ In mijn hopeloze zoektocht naar een kapper stond ik zaterdagvoormiddag bij G. G. is een Turkse barbershop in ons dorp. Hij keek een beetje wantrouwig op toen ik met mijn knalrode Continue reading
-
En toen kakte mijn nieuwe collega los in zijn broek tijdens een videocall
Moest je nu eens van dienst veranderen? Een andere werkomgeving zal je deugd doen, toch? Die vraag kreeg ik enkele weken geleden. En zo geschiedde. Sinds twee weken werk ik dus op een nieuwe dienst. Met nieuwe collega’s en een nieuwe baas. Het waren, euhm, speciale introductieweken. Maar als nieuwkomer wil je vooral niet teveel opvallen. Dus Continue reading
hallo
Mijn naam is Pieterjan (’89), papa van Lena (’16) en Lowie (’19), getrouwd met Sofie. Ik hou van lezen, schrijven, sporten en mijn gezin. Stiekem droom ik van een roadtrip door Canada, een teletijdmachine bouwen en wereldkampioen worden.
Momenteel zijn er enkel vage plannen voor het eerste want gebrek aan tijd en talent belemmeren de laatste twee.
Ik schrijf graag. Al jaren op SPORT.Blog over sport. En over andere dingen op Medium, MamaBaas en op willekeurige bierviltjes. Bliksem bundelt eindelijk al die andere dingen.
En ooit, ooit neem ik al dat schrijven serieus.
bliksem 