Kinderen
-
Handje
De ochtendelijke winterkoude omarmt ons hartelijk als we de deur achter ons sluiten. We zuchten wolkjes en vatten onze expeditie aan, richting school. De jongste zijn mini-vingertjes priemen al snel door zijn wantjes in mijn handpalm. Hij wil een handje. Daarnet stampvoetende hij zich nog kwaad door het huis, teleurgesteld in zijn stomme papa en Continue reading
-
Nee Sint, ze zijn niet braaf geweest
Half twee ’s middags, het is weekend en de tv gaat uitzonderlijk aan. Buiten blaast de wind uit en druipt regen van het raam. De haard vraagt om warmte. De kindjes kruipen onder een dekentje in de zetel, het volume van de tv moet omhoog. De tv toont een kade, een schip en… de Sint. Continue reading
-
Een zondag van niets
Je hebt geluk want vandaag was het jouw beurt om uit te slapen en nam je vrouw de ochtendshift op zich. Het zalige gevoel van wakker worden omdat je wakker wordt, een rariteit voor ouders met jonge kindjes, geeft de zondag een gedroomde start. Ontbijten doe je tussen een slagveld van achtergelaten boterhammen, klodders choco Continue reading
-
De eerste die nog geen laatste was
Het regende. Uiteraard regende het. Alsof de vakantie nog eenmaal zijn dikke middenvinger toonde na alle stortvloeden en huilde om zijn afscheid. De eerste schooldag verzoop, gevuld met plassen en paraplu’s, en kondigde een nieuw schooljaar aan. Zoals na winter lente komt, volgen schooljaren elkaar op. Totdat alles en iedereen verjaart, ook schooljaren, want plots Continue reading
-
Verrekijker
Je zag het al van ver… Onze jongste zoon moet brillen. Keek hij tv dan kroop hij er bijna in. Riep je van ver zijn naam dan tuurde hij scheel je richting uit. Een driejarige die de wereld ontdekt, heeft nood aan een helder zicht. Ook Columbus vaarde zonder zijn verrekijker verloren. In de brillenwinkel Continue reading
-
En toen nam ik ontslag… Shit.
Iets meer dan een jaar geleden veranderde ik van werkplek. De kennismaking met de nieuwe collega’s verliep in het begin moeizaam. De ene kakte los in zijn broek tijdens een videocall en de andere verklede zich de godganse dag als prinses. Mijn bazin viel gelukkig best mee. Wat. Een. Jaar. Maar vooral: Wat. Een. Collega’s. En toch nam Continue reading
-
Hoe mijn job kinderspel werd dankzij mijn kinderen
Het verschil tussen collega’s mét en collega’s zonder kinderen? Dat zie je soms gewoon. Wallen zo diep dat je er hoogtevrees van krijgt. Restjes zure, aangekoekte melk op schouderhoogte. Onuitwisbare Disney stempels op de hand. Of roze papiersnippers & Paw Patrol kleurplaten in de laptoptas die plots gedecoreerd is met roze stickers van het varken Continue reading
-
Het kind een naam geven
Ik kijk naar mijn vrouw. Mijn vrouw kijkt terug. We zitten allebei met een laptop op onze schoot in onze zetel. Voor ons zien we lijstjes met namen. Duizelingwekkend veel namen. Om de beurt spreken we er een uit. Heel traag. De ene keer onzeker, de andere keer gedecideerd. Alsof we de naam savoureren zoals Continue reading
-
Is mijn leven veranderd nu ik EuroMillions gewonnen heb?
Je kent het reclamespotje vast wel. Een sullige domkop met scheve tanden, een wijkende haarlijn en een sympathiek ogende, ravissante dame naast zijn zijde kijkt in de lens en beantwoordt de vraag: Goh, niet echt. Waarna hij vertelt over de strubbelingen in zijn leven. Hij klaagt dat hij moeilijk een parkeerplaats vindt voor zijn luxejacht. Continue reading
hallo
Mijn naam is Pieterjan (’89), papa van Lena (’16) en Lowie (’19), getrouwd met Sofie. Ik hou van lezen, schrijven, sporten en mijn gezin. Stiekem droom ik van een roadtrip door Canada, een teletijdmachine bouwen en wereldkampioen worden.
Momenteel zijn er enkel vage plannen voor het eerste want gebrek aan tijd en talent belemmeren de laatste twee.
Ik schrijf graag. Al jaren op SPORT.Blog over sport. En over andere dingen op Medium, MamaBaas en op willekeurige bierviltjes. Bliksem bundelt eindelijk al die andere dingen.
En ooit, ooit neem ik al dat schrijven serieus.
bliksem 